Kim jestem? /Mikołaj

Nikim szczególnym

Tylko zwykłym człowieczkiem dreptającym po tym padole. O co zatem ten szum?

Pomimo informacji które zostały zawarte na początku postanowiłem przybliżyć wam moją osobę, albo przed nią ostrzec. Ogólnie wychodzę z założenia że ludzi poznaję się po ich przemyśleniach, tematach, zainteresowaniach, a nie po tym co sami o sobie napiszą. Sam nie lubię opowiadać o sobie, zatem stanęło przede mną nie lada zadanie. Aczkolwiek, jako że jest to mój początek zmagań w blogosferze, uznałem że może te kilka zdań nie zaszkodzi. Gesty w postaci wyrozumiałości i politowania z waszej strony mile widziane.

Melancholik pogrążony w świecie wiecznej nostalgii, tracący większość swojego czasu na analizowaniu tego co go otacza. Demotywator, maruda, flegmatyk, filozof, umoralniacz. Paradoksalnie często również lekkoduch, w dodatku zwykle aż za bardzo. Same złote przeboje, czyż nie? Na szczęście nie ma to żadnego znaczenia, gdyż czego byśmy o sobie nie powiedzieli, to nasze działania nakreśla kim naprawdę jesteśmy, przynajmniej w oczach innych. Musisz jednak czytelniku być świadom tych rzeczy, żebyś przypadkiem nie utonął w morzu wyimaginowanych obrazów, nadziei i oczekiwań, prawda? Zatem nie zabraknie z mojej strony tematów życiowych, filozoficznych, psychologicznych, egzystencjonalnych jak i przykrych, kontrowersyjnych i ponurych. Ale kto wie, może i znajdzie się czasami miejsce na tematy o pierdołach, a nawet i na swego rodzaju śmieszki.

Nie będę szczędził tutaj na ironii czy też wulgarnym języku, czasami aż za bardzo (W końcu nawet kurwa musi znaleźć sobie miejsce na tym świecie). Możliwe że pomyśleliście w pewnym momencie, że notki moje i Karoliny będą się różnić, no i bardzo dobrze myślicie. Bądźcie gotowi że naszą wypowiedzi będą mogły być od siebie oddalone diametralnie, niemniej jednak liczymy że dostarczą wam równie dobrej zabawy.

A czy taki diabeł straszny jak go maluje? To już Wy ocenicie.