Święto Zmarłych /K&M

Święto Zmarłych to jeden z tych dni w roku, kiedy możemy całkowicie razem z rodziną oddać się wspominaniu naszych zmarłych bliskich. Większość z nas idzie wtedy do kościoła, na cmentarz, zapala znicz i odmawia modlitwę. Możliwe jest również występowanie kontemplacji nad kwestią życia i śmierci i wartością obydwu. A jak my spędzamy ten dzień i co o nim myślimy?

Karolina: Moim zdaniem to święto jest potrzebne, ale nie wszyscy widzą jego sens. To nie jest parada, to ma być uczczenie pamięci naszych bliskich, takie ich specjalne święto gdzie liczą się oni i tylko oni. Żebyśmy zostawili w domu komórki, poszli na cmentarz i pomodlili się albo po prostu porozmawiali. Wspominajmy w ten dzień dobre chwile z osobami których już nie ma. Należy im się.
Lubię to święto. Jest nasiąknięte melancholią, zadumą a to wszystko idealnie komponuje się w jesienny klimat. A pójdźcie wieczorem na cmentarz, widok palących się zniczy jest przepiękny, zapiera dech w piersiach, ja nigdy nie mogę się napatrzeć. To tak jakby oni wszyscy dziękowali nam za pamięć. W żadne inne dni cmentarz tak nie jaśnieje. Tak wiem, możecie po prostu powiedzieć że to dlatego bo w ten dzień po prostu wszyscy kupują znicze. Ale ja wolę myśleć inaczej. I wtedy jakoś tak zapomina się o tym, że niektórzy obchodzą "bo wypada".

Mikołaj: Z kilku powodów nie przepadam za tym świętem, ale głównym z nich według mnie jest hipokryzja i totalne minięcie się z celem i przesłaniem jakie miało ono nieść. Odnoszę wrażenie, że większość osób przypomina sobie o swoich zmarłych tylko ten jeden raz w roku. Nie czuję się, że Ci ludzie faktycznie przychodzą bo chcą, tylko dlatego że tak wypada. Przecież każdy inny dzień w roku byłby do tego dobry, bo to co jest najważniejsze, to pamięć i szacunek do naszych bliskich. Nie widzę żadnego powodu, by ten jeden dzień miał być w jakikolwiek sposób ważniejszy od innych, kiedy udajemy się na groby.

Zamiast tego, na cmentarzach spotykamy pokaz mody i prestiżu. To co się wtedy liczy, to pokazać jakie piękne futro kupiło się na nadchodząca zimę, zapalić jak największy znicz (Oczywiście w kształcie serca, przecież to największy wyraz miłości w kierunku naszych zmarłych) oraz grób tak czysty i nieskazitelny żeby każdy mógł się w nim przy okazji przejrzeć. Potem już tylko zmówić modlitwę i voilà! Odbębnione, można już wracać do domu i zapomnieć na kolejny rok. A gdzie w tym wszystkim miejsce dla tych co odeszli? Oczywiście, jak zwykle nie tyczy się to wszystkich, rozumiem również, że niektórzy nie mają czasu, są zabiegani, i ten dzień jest im faktycznie potrzebny. Szkoda tylko, że sprowadza się do bezmyślnego robienia tego, czego nas kiedyś nauczono.

Jedyne co lubię tak naprawdę odnośnie tego dnia, to cmentarze nocą wypełnione palącymi się zniczami. Możliwe, że i w tym roku udam się podziwiać to wspaniałe zjawisko.