Dlaczego filmy w 3D są do dupy? /Mikołaj

Z początku robiły furorę, dla każdego były sensacją. Teraz, nikogo nie dziwią, a tym bardziej - nie przyciągają, przynajmniej takie odnoszę wrażenie. Nic też zresztą dziwnego, bo kiedy wnikniemy trochę bardziej w świat kina 3D, zaczniemy dostrzegać zdecydowanie więcej minusów niż plusów. A przecież, z pozoru, filmy w trójwymiarze to te same filmy, doprawione w teorii przyjemnymi efektami wizualnymi, dlaczego zatem są one do dupy? Zaraz się przekonamy.

Utrata komfortu

Chcąc nie chcąc, okulary muszą być. Nie dość, że po kilkunastu minutach nie da się już ich nosić i trzeba na chwile odpocząć, to bez nich, czy z nimi - gówno widać. Ciemniejszy obraz, mniej wyraźny, słabo widoczne napisy. Możemy również zapomnieć o podziwianiu jakichkolwiek szczegółów, z powodów wymienionych przed chwilą. W moim wypadku dochodziło do takich akcji, że i tak zdejmowałem te okulary i oglądałem bez, bo po prostu już nie mogłem znieść ciemnego obrazu na którym niczego nie było widać, nie wspominając o bolących oczach i nosie. Wiadomo, tak naprawdę mógłbym znosić te nieprzyjemności i przez 4 godziny, gdybym chociaż dostawał coś wartościowego w zamian.

Zerowa satysfakcja

Bo tak naprawdę, będąc na filmie 3D, ile razy mieliście taką reakcje że "Wow, niemalże poczułem/am się tak, jakbym tam był/a!". Takich momentów na film dwugodzinny jest może kilka, oczywiście jak dobrze pójdzie. Nie dość, że żeby wystąpiła taka reakcja muszą być spełnione pewne warunki, to jeszcze ma się wrażenie, że całe to 3D powstało tylko dla tej jednej sceny gdzie pokazany jest wystrzał z pistoletu/odprysk/kometa/płatki śniegu/lecące gówno z kibla.  Cała reszta to tanie sztuczki, które nawet nie starają się aby dać widzowi jakieś powody żeby wolał bardziej owe kino od tradycyjnego. Ba, nie starają się nawet żeby poczuł że przez cały czas ogląda film w pełnym trójwymiarze. A skoro ciągle jesteśmy przy efektach, to jeszcze ciekawsze są...

...Reklamy z lepszym 3D niż cały film

Co jak co, ilekroć byłem na filmie 3D, oglądając reklamy myślałem sobie "Zajebiste! Nie mogę doczekać się filmu aby dalej podziwiać takie efekty!". Wtedy faktycznie, ogląda się z przyjemnością i podziwem wobec technologii, bo trójwymiar jest wyczuwalny i realistyczny. Niestety, po rozpoczęciu filmu dostajemy mokrą szmatą w twarz, uświadamiając sobie że reklamy to był crème de la crème całego seansu. Cóż, przynajmniej kiedy ktoś już został zmuszony do pójścia na film 3D, to jest zagwarantowane że przyjdzie punktualnie a nie 20 minut po rozpoczęciu seansu, żeby chociaż trochę się nachapał tych efektów podczas reklam.

A Wy? Jak oceniacie poziom kina 3D? Jakie macie przygody i odczucia z nim związane?